My artistic journey began after graduating from the Academy of Fine Arts in Dresden in 1971. Upon returning to Haifa, I joined the team at “Al-Ittihad” newspaper, the official voice of the Communist Party, starting from 1972.
I started as an editorial secretary, and later became a newspaper illustrator, with the publication coming out twice a week. It was an honor to be part of the design and illustration process for the newspaper, which proudly faced the challenges of modern printing and artistic performance. However, I quickly realized that journalism required a balance between textual and visual elements. As a result, I contributed to the publication of illustrative drawings, aiming to provide additional facets to the stories that enhance communication, much like practices in Arab and international journalism. Drawing from the experiences of outstanding artists from the Arab world, Germany, France, Spain, including the likes of Domínguez and Hartzfeld, as well as the Spanish artist Goya, alongside Lebanese and Egyptian illustrators, I aimed to strike a balance between writing and visual creativity. I hope that this endeavor helped to solidify this approach in my local environment.
Caricatures came later, in the late 1970s, due to the growing need for caricature alongside the writings of the then-editor-in-chief, the satirical writer Amil Habibi, in his publication “Juhayna.” This element of humor was important for enhancing understanding and quick comprehension of the issues, and it also expressed my solidarity with the underprivileged worldwide, aiming to create a world of justice, equality, and opposition to war and occupation.
I published my caricatures under a pseudonym, “Buksha,” the Hungarian surname of my family. Undoubtedly, the enduring German artist Käthe Kollwitz, as well as artists from the Israeli interior and the Arab and global worlds, had a significant impact on my caricature works.
In 1983, I concluded my work at “Al-Ittihad” newspaper and the party’s publications, and I transitioned to teaching creativity and its history. With this decision, I ceased my engagement in creating caricatures.
بدأت مسيرتي الفنية بعد تخرجي من أكاديمية الفنون الجميلة في مدينة دريسدن في عام ١٩٧١, عندما عدت إلى حيفا وانضممت إلى فريق عمل صحيفة “الاتحاد”، وهي الناطقة بلسان الحزب الشيوعي، ابتداءً من عام ١٩٧٢
بداءت العمل كسكرتير للتحرير, ومن ثم باشرت العمل كرسام الصحيفة ,التي صدرت مرتين في الاسبوع . كان لي الشرف أن أكون جزءًا من عملية التصميم والرسم للصحيفة، التي واجهت تحديات الطباعة الحديثة والأداء الفني بكل اعتزاز, ولكنني سرعان ما أدركت أن العمل الصحفي يتطلب التوازن بين النصوص والعناصر البصرية. بناءً على ذلك، باشرت بالمساهمة في نشر الرسوم التوضيحية، في محاولة لتقديم جوانب إضافية للقصة تعزز من التواصل، تمامًا كما يُعمل في الصحافة العربية والعالمية. وبالاستفادة من تجارب الفنانين الرائعين في العالم العربي وألمانيا وفرنسا وإسبانيا، مثل دوميية وهارتسفيلد، وكذلك الفنان الإسباني غويا، إلى جانب فناني الرسوم في لبنان ومصر، سعيت إلى خلق توازن بين الكتابة والإبداع البصري. وامل أن تكون قد ساهمت تلك المحاولة في ترسيخ هذا الأسلوب في بيئتي المحلية
رسوم الكاريكاتير جاءت في وقت لاحق، في أواخر سبعينيات القرن العشرين. كان ذلك بسبب الحاجة المتزايدة لعنصر الكاريكاتير إلى جانب كتابات رئيس التحرير انذاك، الكاتب الساخر أميل حبيبي، في اسبوعياتة “جهينة”. كان هذا العنصر في الفكاهة مهمًا لزيادة التوضيح والفهم السريع للقضايا ,وكان ايضا يعبر عن تضامني مع غلابة العالم لخلق عالم العدل والمساواة والوقوف ضد الحرب والاحتلال
نشرت أعمال الكاريكاتير باسم مستعار وهو ” بوكشة “, اسم عاءلة امراءتي الهنغارية. ودون شك ان الفنانة الخالدة كيتا كولوفيتش الألمانية, اضافة الى فنانين من الداخل الاسرائيلي وفنانون من العالم العربي والعالمي, كان لهم التاءثير الكبير على أعمال الكاريكاتير
في عام ١٩٨٣، اختتمت مسيرتي في صحيفة “الاتحاد” ونشرات الحزب، وانتقلت إلى مجال التدريس، حيث قمت بتدريس الإبداع وتاريخه. وبهذا، قررت أن أتوقف عن ممارسة فن الكاريكاتير
המסע האמנותי שלי החל לאחר סיום לימודי האקדמיה לאמנויות יפות בדרזדן בשנת 1971. עם שובי לחיפה הצטרפתי לצוות בעיתון “אל-איתיחאד”, הקול הרשמי של המפלגה הקומוניסטית, החל משנת 1972. התחלתי כמזכירת מערכת, ובהמשך הפכתי למאייר עיתונים, כשההוצאה יוצאת פעמיים בשבוע
היה זה כבוד להיות חלק מתהליך העיצוב והאיור של העיתון, שהתמודד בגאווה עם אתגרי הדפוס המודרני והביצועים האמנותיים. עם זאת, מהר מאוד הבנתי שעיתונאות דורשת איזון בין אלמנטים טקסטואליים וחזותיים. כתוצאה מכך, תרמתי לפרסום ציורים ממחישים, במטרה לספק היבטים נוספים לסיפורים המשפרים את התקשורת, בדומה לפרקטיקות בעיתונאות ערבית ובינלאומית. מתוך ניסיונם של אמנים מצטיינים מהעולם הערבי, גרמניה, צרפת, ספרד, כולל דומינגז והרצפלד, כמו גם האמן הספרדי גויה, לצד מאיירים לבנונים ומצריים, שאפתי לאזן בין כתיבה לויזואלית. יְצִירָתִיוּת. אני מקווה שהמאמץ הזה עזר לגבש גישה זו בסביבה המקומית שלי
קריקטורות הגיעו מאוחר יותר, בסוף שנות ה-70, בשל הצורך הגובר בקריקטורה לצד כתביו של העורך הראשי דאז, הסופר הסאטירי אמיל חביבי, בהוצאתו לאור “ג’וחאינה”. אלמנט זה של הומור היה חשוב להגברת ההבנה וההבנה המהירה של הנושאים, והוא גם ביטא את הסולידריות שלי עם הנחשלים ברחבי העולם, במטרה ליצור עולם של צדק, שוויון והתנגדות למלחמה ולכיבוש. פרסמתי את הקריקטורות שלי בשם בדוי, “בוקשה”, שם המשפחה ההונגרי של משפחתי. ללא ספק, לאמנית הגרמנייה המתמשכת קתה קולביץ, כמו גם לאמנים מהפנים הישראלי ומהעולם הערבי והעולמי, הייתה השפעה משמעותית על העבודות הקריקטוריות שלי
ב-1983 סיימתי את עבודתי בעיתון “אל-איתיחאד” ובפרסומי המפלגה, ועברתי להוראת יצירתיות ותולדותיה. עם החלטה זו, הפסקתי את עיסוקי ביצירת קריקטורות
〡1950’s 〡 1960’s (A)〡1960’s (B) 〡 1970’s 〡 1980’s 〡 1990’s 〡 2000’s 〡 Latest Artworks (2009- today) 〡Memory Drawers 〡Monuments 〡Land Day Monument〡Environmental Sculptures〡Silk Screen Prints 〡Lithography Prints〡Woodcut Prints 〡Book Covers 〡 Political Cartoons〡 Books and Albums〡The Chokako Collection〡Prints on Canvas 〡